4 grote rooie lijnen en een tatoeage
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
17 Maart 2010 | Nederland, Haarlem
Ik ben koud 10 minuten onderweg als de auto verhit raakt en een rood brandend lampje mij zegt dat ik moet stoppen! Daar sta ik dan op de eerste de beste afslag van de A10 te wachten tot ik opgepikt word door twee knullen van de peugeot garage. Ik heb dus wel even tijd om de opborrelende inspiratie van de afgelopen dagen op de achterkant van een formulier van het AVL te krabbelen. Onder mijn oksel zit een enorm maandverband wat de waterval aan pus van mijn ontsteking dient op te vangen en mijn borstkas ziet eruit als die van een indiaan met 4 grote rooie lijnen en getatoeërde stipjes op alle kruispunten. Genoeg in huis om Thijs vanavond mee te verleiden!
Ik ga even 2 weken terug. De laatste chemo.
Dit keer gaat Juul mee en voor we gaan plak ik nog snel even een verdovingspleister op de plek waar het infuus geprikt wordt. Als we aankomen in het ziekenhuis denk ik eerst dat ons kamertje ingepikt is door iemand anders maar dan zie ik Thijs staan en word ik helemaal blij!! Hij heeft een vrije dag genomen om erbij te zijn en de hele kamer versierd met ballonnen en slingers! Ahhhh, wat lief! Joke uit Brabant (de chemojuf) is er helaas niet bij maar Paulien is ook erg leuk en ze doet zelfs een beetje gek met ons mee voor de foto. Ik vergeef het haar dan ook dat ze het infuus net ONDER de pleister prikt!! Geen feestje zonder taart en de hele afdeling komt binnendruppelen tijdens het kolonisten om een stukje te halen. Het laatste oranje plasje laat ik in het ziekenhuis en na afloop gaan we voor een vette hap naar Mc Donalds. Het zit erop!
De week die hierop volgt is zwaar. Kuur 6 hakt er goed in en ik ben ook nog eens verkouden waardoor ik 3 dagen lam in bed heb gelegen. Ik sleep mezelf naar de fysiotherapeut die vind dat het litteken er mooi uit begint te zien. Die avond heb ik meteen een dikke oksel en de dag erop ben ik ervan overtuigd dat het weer is gaan ontsteken. Omdat het vorige keer is opengebarsten en ik dat nu met het oog op de bestralingen wil vermijden vraag ik de mamacareverpleegkundige om de zwaarste drugs. Ik krijg dezelfde antibiotica als de vorige keer, zwaarder zou een opname betekenen! Ja denk niet dat ik het niet geprobeerd heb ;) De antibiotica slaat aan maar het ei onder mn oksel blijft zich vullen tot op een avond de huid het begeeft en een vloedgolf naar buiten komt. :shock: We hebben een halve wc rol nodig om de kliederboel op te vangen en Thijs grapt nog of ie het moet filmen, leuk voor later! Dus ja we zijn zo pervers dat we er een filmpje van gemaakt hebben maar dat zal ik jullie onthouden.
De ramen beginnen inmiddels te beslaan, mijn voedselvoorraad raakt op (1 verrimpeld mandarijntje en een handjevol rozijnen) en het begint koud te worden... Toch heb ik een grijns op mijn gezicht want ik ben net gebeld door Nespresso dat ik aangenomen ben! Ik mag in juni beginnen wat betekent dat ik in alle rust de bestralingen kan afsluiten en nog met papa een tripje naar San Francisco kan maken! Mijn dag kan niet meer stuk! De ochtend begon al goed met een bezoek aan het Antonie Van Leeuwenhoek ziekenhuis. Na het intake gesprek van afgelopen vrijdag kon ik vandaag meteen terecht voor een CT scan. Aan de hand van deze gegevens gaan ze het bestralingskanon instellen. Omdat ze in het AVL wél met de zogenoemde breathhold techniek werken ben ik na het 1e intake gesprek van de VU toch overgestapt. Zoals het al zegt houd je bij deze techniek je adem in tijdens het bestralen (30 sec) waardoor de longen het hart een stukje opzij duwen en het hart dus minder of geen straling krijgt. Of ik dat in een weekendje geoefend kreeg? Wat denk je zelf!
Voordat ik de scanner inga word het te scannen gebied gemarkeerd met ijzeren bedrading op mijn borstkas. Nadat de scan gemaakt is en ik op de proef ben gesteld met het inhouden van mijn adem worden de rode lijnen op mijn lichaam geverfd met een sateprikker! :shock: Op deze manier kun je blijkbaar erg kaarsrechte lijnen trekken! Hierna worden op de kruispunten van alle lijnen kleine zwarte stipjes getatoeërd die er 2 jaar blijven zitten, prachtig! Aan de hand van deze tekening kunnen ze me bij elke bestraling hetzelfde neerleggen. Over 2 weken is de eerste en Thijs heeft in die tussentijd de zware taak de vervagende lijntjes bij te kleuren met een marker :D
Na een lange dag word ik om half 5 s' avonds door één van de garageknullen thuis afgezet. Conclusie; kapotte koelvloeistofslang. En dus ga ik de dag erop met mijn pusoksel de TREIN in naar het ziekenhuis. Het opengebarstte wondje is inmiddels een gapend gat geworden dat meteen leegloopt als ik het aan de mamacareverpleegkundige laat zien. Voor ik het weet staat er 4 man in de kamer mijn oksel te inspecteren. Of ze er even aan mogen ruiken en ik voel een giechelbui opkomen. Doe vooral wat je niet laten kan. Misschien willen jullie ook nog even zien hoe ik hem bellen kan laten blazen als ie vol met water zit? :lol: Er wordt een stokje ingestoken om de holte te meten en ik ga bijna van mezelf bij het zien hoe diep ze gaan. 2cm zegt ze! Het ruikt goed en ik mag weer gaan.. :D Met een voorraadje aquacel, mepilex border (luxe maandverbandjes) en katheters en spuiten om te spoelen ga ik weer met de trein naar huis. Morgen wordt de rest bezorgd via TNT Post!! Wat een service!!
Dames van het Esperanz: Bedankt voor de goeie zorgen, jullie waren top!
Ik ga even 2 weken terug. De laatste chemo.
Dit keer gaat Juul mee en voor we gaan plak ik nog snel even een verdovingspleister op de plek waar het infuus geprikt wordt. Als we aankomen in het ziekenhuis denk ik eerst dat ons kamertje ingepikt is door iemand anders maar dan zie ik Thijs staan en word ik helemaal blij!! Hij heeft een vrije dag genomen om erbij te zijn en de hele kamer versierd met ballonnen en slingers! Ahhhh, wat lief! Joke uit Brabant (de chemojuf) is er helaas niet bij maar Paulien is ook erg leuk en ze doet zelfs een beetje gek met ons mee voor de foto. Ik vergeef het haar dan ook dat ze het infuus net ONDER de pleister prikt!! Geen feestje zonder taart en de hele afdeling komt binnendruppelen tijdens het kolonisten om een stukje te halen. Het laatste oranje plasje laat ik in het ziekenhuis en na afloop gaan we voor een vette hap naar Mc Donalds. Het zit erop!
De week die hierop volgt is zwaar. Kuur 6 hakt er goed in en ik ben ook nog eens verkouden waardoor ik 3 dagen lam in bed heb gelegen. Ik sleep mezelf naar de fysiotherapeut die vind dat het litteken er mooi uit begint te zien. Die avond heb ik meteen een dikke oksel en de dag erop ben ik ervan overtuigd dat het weer is gaan ontsteken. Omdat het vorige keer is opengebarsten en ik dat nu met het oog op de bestralingen wil vermijden vraag ik de mamacareverpleegkundige om de zwaarste drugs. Ik krijg dezelfde antibiotica als de vorige keer, zwaarder zou een opname betekenen! Ja denk niet dat ik het niet geprobeerd heb ;) De antibiotica slaat aan maar het ei onder mn oksel blijft zich vullen tot op een avond de huid het begeeft en een vloedgolf naar buiten komt. :shock: We hebben een halve wc rol nodig om de kliederboel op te vangen en Thijs grapt nog of ie het moet filmen, leuk voor later! Dus ja we zijn zo pervers dat we er een filmpje van gemaakt hebben maar dat zal ik jullie onthouden.
De ramen beginnen inmiddels te beslaan, mijn voedselvoorraad raakt op (1 verrimpeld mandarijntje en een handjevol rozijnen) en het begint koud te worden... Toch heb ik een grijns op mijn gezicht want ik ben net gebeld door Nespresso dat ik aangenomen ben! Ik mag in juni beginnen wat betekent dat ik in alle rust de bestralingen kan afsluiten en nog met papa een tripje naar San Francisco kan maken! Mijn dag kan niet meer stuk! De ochtend begon al goed met een bezoek aan het Antonie Van Leeuwenhoek ziekenhuis. Na het intake gesprek van afgelopen vrijdag kon ik vandaag meteen terecht voor een CT scan. Aan de hand van deze gegevens gaan ze het bestralingskanon instellen. Omdat ze in het AVL wél met de zogenoemde breathhold techniek werken ben ik na het 1e intake gesprek van de VU toch overgestapt. Zoals het al zegt houd je bij deze techniek je adem in tijdens het bestralen (30 sec) waardoor de longen het hart een stukje opzij duwen en het hart dus minder of geen straling krijgt. Of ik dat in een weekendje geoefend kreeg? Wat denk je zelf!
Voordat ik de scanner inga word het te scannen gebied gemarkeerd met ijzeren bedrading op mijn borstkas. Nadat de scan gemaakt is en ik op de proef ben gesteld met het inhouden van mijn adem worden de rode lijnen op mijn lichaam geverfd met een sateprikker! :shock: Op deze manier kun je blijkbaar erg kaarsrechte lijnen trekken! Hierna worden op de kruispunten van alle lijnen kleine zwarte stipjes getatoeërd die er 2 jaar blijven zitten, prachtig! Aan de hand van deze tekening kunnen ze me bij elke bestraling hetzelfde neerleggen. Over 2 weken is de eerste en Thijs heeft in die tussentijd de zware taak de vervagende lijntjes bij te kleuren met een marker :D
Na een lange dag word ik om half 5 s' avonds door één van de garageknullen thuis afgezet. Conclusie; kapotte koelvloeistofslang. En dus ga ik de dag erop met mijn pusoksel de TREIN in naar het ziekenhuis. Het opengebarstte wondje is inmiddels een gapend gat geworden dat meteen leegloopt als ik het aan de mamacareverpleegkundige laat zien. Voor ik het weet staat er 4 man in de kamer mijn oksel te inspecteren. Of ze er even aan mogen ruiken en ik voel een giechelbui opkomen. Doe vooral wat je niet laten kan. Misschien willen jullie ook nog even zien hoe ik hem bellen kan laten blazen als ie vol met water zit? :lol: Er wordt een stokje ingestoken om de holte te meten en ik ga bijna van mezelf bij het zien hoe diep ze gaan. 2cm zegt ze! Het ruikt goed en ik mag weer gaan.. :D Met een voorraadje aquacel, mepilex border (luxe maandverbandjes) en katheters en spuiten om te spoelen ga ik weer met de trein naar huis. Morgen wordt de rest bezorgd via TNT Post!! Wat een service!!
Dames van het Esperanz: Bedankt voor de goeie zorgen, jullie waren top!
-
17 Maart 2010 - 12:06
Dieuw:
Ellende en humor weten te combineren, je bent weer optimist nr 1! -
17 Maart 2010 - 12:22
Merel:
Echt super dat je bent aangenomen bij Nespresso! Gefeliciteerd!Ik had het e.e.a. al vanmorgen gehoord van Tiny. Ook erg fijn dat je pus-ei is gesproken, hopelijk is dit de laatste keer!
Tot snel! Xxx -
17 Maart 2010 - 19:01
Stefan En Hedwig:
Hallo lin!
Ik ben blij voor je dat het chemo-traject erop zit!!! Nu die oksel weer tackelen en dan de bestralingen nog en jeetje voor je het weet zit je met je kontje in San Franciso, waar Amerika "green" is!
Ontzettend leuk voor je! Ik hoop je snel weer eens te spreken,...we belluh!
Groetjes Hedwig en Stefan -
17 Maart 2010 - 19:01
Hedwig En Stefan:
P.s. We vinden je nieuwe kapsel ook weer sharp!
Toedels! -
18 Maart 2010 - 16:00
Frank En Hiz:
hoe optimistisch kan een mens zijn. He Linda...
en je hebt weer een nieuwe coupe!
zeg het maar wanneer je speciale shampoo nodig hebt als je haar weer een beetje wilt gaan groeien. kan ik allemaal voor je regelen.
maar zo@n pruik is ook echt handig he! -
18 Maart 2010 - 20:05
Edith En Niko:
Hallo Thys en Linda,
Ik ben blij dat je toch even naar die mammacarejuf bent gegaan.
Nu weet je in ieder geval dat het geen kwaad kan en met de aguacell trekt het goed schoon.
Op naar de laatste klus, dat zal ook wel goed gaan denk ik.
liefs van Niko en Edith -
19 Maart 2010 - 13:07
Cynthia:
Hee Lin, naast Vicky nu ook Elsjefiederelsje? Staat je ook prima, misschien minder warm met het goed lenteweer in zicht.. Het overwegen waard.
Enne nogmaals gefeliciteerd met je nieuwe baan, laatste chemo en een leuk reisje in de planning.
Groetjes aan Thijs!
Fijn weekend, c p m -
27 Maart 2010 - 15:02
Kelly:
beste linda , wij kennen elkaar helemaal niet maar ik zou graag een aantal vragen aan jou willen stellen. is er mischien een manier dat ik contact met jou kan opnemen? email bijvoorbeeld? zou jij mij mischien anders een mailtje kunnen sturen naar kelloxdelosrabitos@live.nl? alvast bedankt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
