Als verdoofd hoor ik de uitslag aan...

Ik heb borstkanker!

Misschien niet de beste manier van communiceren over dit onderwerp maar ik doe het lekker toch ;) Niet omdat ik het jullie niet graag persoonlijk wil vertellen maar omdat het emotioneel gewoon erg zwaar is.

In een tentje tijdens een trektocht in Peru, vind ik ineens een bobbeltje in mijn borst. We maken ons niet meteen ongerust, ik ben nog zo jong, maar na de trektocht gaan we wel meteen naar een kliniek in Cusco. De gynaecologe verzekert ons na haar 'bevoelingen' dat het om een 'fibre adenoom' gaat (een goedaardig gezwel). Ik zou opgelucht moeten zijn maar na mijn zoektocht op google weet ik dat er pas echt uitsluitsel gegeven kan worden na een echo/mammografie en ik krijg van haar een verwijzing. Als we meteen na de foto weer bij haar binnen zitten verteld ze ons dat het er allemaal prachtig strak omlijnd en mooi rond uitziet, ik hoef me echt geen zorgen te maken. Ze belt zelfs haar nederlandse man voor me en zo verzekert 'Wim' mij ook nog even dat ik mij echt geen zorgen hoef te maken. 'Mijn vrouw heeft in Amerika dagelijks met mammogrammen gewerkt'! Nu denk ik; 'Jaja, en ze zat er vast vaker naast en daarom werkt ze nu weer in Peru'....??

Aardig gerustgesteld vervolgen we onze reis nog 10 dagen alhoewel ik er toch minder van kan genieten! In Nederland besluit ik dan toch maar voor 'de zekerheid' een mammografie te laten maken met daaropvolgend een echo, waarna ik fijn een week mag wachten op de uitslag. De radioloog wil toch graag een punctie doen, tja ik zou ook geen wijs worden uit die zwart/witte blur op het scherm. Met behulp van een dikke naald word twee keer weefsel weggehaald, waar ik gelukkig weinig van voel. Ik krijg zelfs een lichte lachkick als ik een blik op Thijs' gezicht werp dat bleker en bleker wordt ;) Zegt de radioloog ook nog eens doodleuk; 'Nou, dat ziet er toch mooi rond en glad uit, het zou best goed een fibre adenoom kunnen zijn'. 'Thanks Doc, you make my day'!!! We mogen nog even handjes schudden bij de mammacareverpleegkundige. Dat is nooit een goed teken. Verteld dat mens in opleiding zonder enig empatisch vermogen mij dat ik er toch wel rekening mee moet houden dat het een kwaardaardige tumor kan zijn en of ik alsvast wil nadenken over een eventuele borstbesparende operatie of een amputatie :shock: Boos denk ik; 'Zal ik dat doen als ik een uitslag heb! want er gaan nog steeds geen alarmbellen rinkelen. Ik blijf positief en hou me vast aan wat de radioloog en miss Peru hebben gezegd!

Helaas is de uitslag na wéér een spannende week niet goed en ik zit als verdoofd tegenover een drietal 'witte jasjes' Het gaat een beetje aan me voorbij en alle informatie over de operatie, bestralingen en chemo laat ik gelaten over me heen komen. Uiteindelijk begint het lipje toch wel wat te trillen bij het woord amputatie, wat tot een van de mogelijkheden behoort. De datum voor de operatie wordt meteen geprikt en ik heb maar liefst 9 dagen om na te denken over een borstbesparende operatie of een amputatie! Ik vertel het aan de ouders van Thijs, mijn ouders, mijn zus Sanne en een paar vrienden, en nee ik maak geen grapje! We zitten tot laat achter internet (thijs) en telefoon (ik) en bij elk gesprek schiet ik weer vol. Emotioneel is het erg vermoeiend en de hele huilbui komt dan dus ook pas in bed, als ik eindelijk samen met Thijs de klap kan verwerken.

Inmiddels zit ik er middenin en kun je me alles vragen over een okseltoilet, DIEP-flap methode, DCIS en alle percentages die daar bij horen! We hebben weer een gesprek met de mammacareverpleegkundige, dit keer de vriendelijke Esther, waar al onze vragen beantwoord worden en waarbij ik al voorzichtig een uitspraak doe over de operatie. Omdat mijn tumor vrij hoog zit en ik qua borst niet echt veel bij te zetten heb lijkt het de chirurg mooier om een borstcorrectie te doen (na een amputatie) Daarnaast heb ik omdat ik zo jong ben een verhoogde kans dat het bij borstbesparend terug kan komen. Een ander 'voordeel' van amputatie (rotwoord!) is dat ik waarschijnlijk de bestraling mag skippen en alleen aan de chemo hoef!!!

Het is een hele moeilijke beslissing maar ik ben positief en ik hoop dat ik donderdag klaar ben de operatie.

Via deze website wil ik iedereen (die wil) op de hoogte blijven houden van alle ontwikkelingen. Mocht je dit niet willen kun je natuurlijk altijd afmelden!

Bij deze wil ik ook iedereen bedanken voor alle lieve belletjes, mailtjes en tips!Het voelt heel erg goed zoveel steun van iedereen te krijgen!!

Dikke kus!