Knip en plakwerk
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
15 Mei 2012 | Nederland, Haarlem
Een paar uur voor de tepelreconstructie bedacht ik me vast wat voorwerk te doen. Ik kwam namelijk tijdens het koffiezetten tot de conclusie dat een Nespresso capsule qua omtrek wel een grote gelijkenis heeft met mijn tepelhof. En zo stond ik voor de spiegel te passen met Arpeggio en Ristretto op mijn borsten, ziet er goed uit! Zo, die gaan mee naar het ziekenhuis, maar als ik even later bij de dokter uit de kleren mag ben ik ze totaal vergeten. 'Of de chirurg in opleiding ook mee mag kijken?' Ik stem toe en Dr. Melis krabbelt een tepel en tepelhof op mijn borst. Hoe grappig zou het zijn geweest als hij Ristretto als sjabloon had gebruikt? Met 5 man inclusief Thijs beslissen we of hij wel op de juiste plek zit en vervolgens gumt hij alles weer uit en tekent hem een beetje meer naar het midden. Beter!
Dan mag ik de rest van mijn kleren uittrekken en al poedeltjenaakt kijk ik naar mijn sokken. 'Ja hou die maar aan' zegt Dr. Melis, is lekker warm, en ik denk gniffelend aan mijn grapje op mijn vorige blog. Als hij ook dáár aftekent hoeveel er weggehaald gaat worden steek ik nog snel even mijn hoofd tussen mijn benen om het goed te keuren, voordat ik plaatselijk verdoofd word. Ik heb Thijs' hand vast en die van de assistente en terwijl Dr. Melis zijn werk doet, blaat ik wat over onze vakantie naar Afrika. Ik krijg een stroomgeleider op mijn arm voordat hij het wondje weer dichtschroeit want dat apparaatje heeft nogal een hoge voltage! Erg goed voor mijn gemoedsrust! Als hij me aan het hechten is zucht ik bij de gedachte dat we klaar zijn, maar ik vergeet dat mijn tepel to be nog hulpeloos op het droge ligt te wachten op zijn nieuwe bestemming. Owja, dat was ook zo! Hij wordt netjes op zijn nieuwe plekje vastgezet en ik mag nog even kijken voordat hij wordt ingepakt.
Er volgt een spannende week van afwachten en hopen dat hij kan 'aarden' op zijn nieuwe stek. Voor ik ga slapen probeer ik mentaal te 'bonden' met mijn nieuwe tepel en dat is dan ook het enige dat ik kan doen naast rust houden. Het meeste ongemak heb ik 'onderin' maar ook dat valt reuze mee! De woensdag erop is het zover; het kadootje mag uitgepakt worden! Ik ben bloednerveus en erg emotioneel. Het afsluitende stuk is toch niet zo onbelangrijk nu ik zover ben gekomen. Dr. Melis pakt hem uit en verlost me van de spanning; 'Ja hoor, hij is aangeslagen!' Als ik kijk zie ik een donkerbruin soort van knoopje op mijn borst dat er nog niet echt appetijtelijk uitziet. 'Kleur trekt nog bij hoor!' Ow gelukkig, en tranen vullen mijn ogen. Ik ben helemaal happy en op weg naar huis bel ik iedereen die het wil horen! s'Avonds gaan we het lekker vieren met een etentje!
Natuurlijk komt er na een paar dagen weer een moment van paniek waardoor ik fijn in het weekend bij de Ehbo kan aankloppen. Ik had al een paar dagen wat bloed in het pleistertje en nu zag ik tijdens het werken dat het ook vocht gelekt had?! Ik bedacht me dat ik wel gewoon naar de Ehbo van het KG in Haarlem kon gaan, maar dat was misschien niet de allerbeste beslissing. De dienstdoende huisarts wilde er wel even naar kijken, ja allicht! Dat kom je ook niet iedere dag tegen op de Ehbo. En inderdaad, de beste man had nog nooit een tepelreconstructie gezien en kon me ook niet echt geruststellen. 'Hoe heeft ie dat gedaan???' vraagt hij met een appelige blik. 'Van mijn schaamlip geknutseld' zeg ik droogjes. Als hij belt met Beverwijk of ik daar langs kan komen omdat het er zorgwekkend en necrotisch!! uitziet, springen de tranen in mijn ogen. En nee, ik kon niet terecht in Beverwijk. Nou mooi dat ik in de eerste beste bus naar Beverwijk stap. Spreek niet van een dooie tepel als je nog nooit een tepelreconstructie hebt gezien!
De buschauffeur die ongetwijfeld een hoop van mijn gesprek met Thijs heeft meegekregen zet me op de hoek van het ziekenhuis af en wenst me sterkte! In het ziekenhuis is er geen gebrek aan aandacht voor mijn zwartgeblakerde tepel. Hij wordt onderzocht door een broeder, een arts en uiteindelijk wordt er ook nog contact opgenomen met een plastisch chirurg. Mijn tepel schijnt in een fase van vervelling te zitten en het vochtverlies kan geen kwaad. Onder dat aangebrande dakje schuilt vast een gezonde tepel, het is even afwachten en geduld hebben, en daar vertrouw ik dan maar op. Dankbaar voor het geruststellende praatje ga ik maar weer op huis aan.
To be continued....
Dan mag ik de rest van mijn kleren uittrekken en al poedeltjenaakt kijk ik naar mijn sokken. 'Ja hou die maar aan' zegt Dr. Melis, is lekker warm, en ik denk gniffelend aan mijn grapje op mijn vorige blog. Als hij ook dáár aftekent hoeveel er weggehaald gaat worden steek ik nog snel even mijn hoofd tussen mijn benen om het goed te keuren, voordat ik plaatselijk verdoofd word. Ik heb Thijs' hand vast en die van de assistente en terwijl Dr. Melis zijn werk doet, blaat ik wat over onze vakantie naar Afrika. Ik krijg een stroomgeleider op mijn arm voordat hij het wondje weer dichtschroeit want dat apparaatje heeft nogal een hoge voltage! Erg goed voor mijn gemoedsrust! Als hij me aan het hechten is zucht ik bij de gedachte dat we klaar zijn, maar ik vergeet dat mijn tepel to be nog hulpeloos op het droge ligt te wachten op zijn nieuwe bestemming. Owja, dat was ook zo! Hij wordt netjes op zijn nieuwe plekje vastgezet en ik mag nog even kijken voordat hij wordt ingepakt.
Er volgt een spannende week van afwachten en hopen dat hij kan 'aarden' op zijn nieuwe stek. Voor ik ga slapen probeer ik mentaal te 'bonden' met mijn nieuwe tepel en dat is dan ook het enige dat ik kan doen naast rust houden. Het meeste ongemak heb ik 'onderin' maar ook dat valt reuze mee! De woensdag erop is het zover; het kadootje mag uitgepakt worden! Ik ben bloednerveus en erg emotioneel. Het afsluitende stuk is toch niet zo onbelangrijk nu ik zover ben gekomen. Dr. Melis pakt hem uit en verlost me van de spanning; 'Ja hoor, hij is aangeslagen!' Als ik kijk zie ik een donkerbruin soort van knoopje op mijn borst dat er nog niet echt appetijtelijk uitziet. 'Kleur trekt nog bij hoor!' Ow gelukkig, en tranen vullen mijn ogen. Ik ben helemaal happy en op weg naar huis bel ik iedereen die het wil horen! s'Avonds gaan we het lekker vieren met een etentje!
Natuurlijk komt er na een paar dagen weer een moment van paniek waardoor ik fijn in het weekend bij de Ehbo kan aankloppen. Ik had al een paar dagen wat bloed in het pleistertje en nu zag ik tijdens het werken dat het ook vocht gelekt had?! Ik bedacht me dat ik wel gewoon naar de Ehbo van het KG in Haarlem kon gaan, maar dat was misschien niet de allerbeste beslissing. De dienstdoende huisarts wilde er wel even naar kijken, ja allicht! Dat kom je ook niet iedere dag tegen op de Ehbo. En inderdaad, de beste man had nog nooit een tepelreconstructie gezien en kon me ook niet echt geruststellen. 'Hoe heeft ie dat gedaan???' vraagt hij met een appelige blik. 'Van mijn schaamlip geknutseld' zeg ik droogjes. Als hij belt met Beverwijk of ik daar langs kan komen omdat het er zorgwekkend en necrotisch!! uitziet, springen de tranen in mijn ogen. En nee, ik kon niet terecht in Beverwijk. Nou mooi dat ik in de eerste beste bus naar Beverwijk stap. Spreek niet van een dooie tepel als je nog nooit een tepelreconstructie hebt gezien!
De buschauffeur die ongetwijfeld een hoop van mijn gesprek met Thijs heeft meegekregen zet me op de hoek van het ziekenhuis af en wenst me sterkte! In het ziekenhuis is er geen gebrek aan aandacht voor mijn zwartgeblakerde tepel. Hij wordt onderzocht door een broeder, een arts en uiteindelijk wordt er ook nog contact opgenomen met een plastisch chirurg. Mijn tepel schijnt in een fase van vervelling te zitten en het vochtverlies kan geen kwaad. Onder dat aangebrande dakje schuilt vast een gezonde tepel, het is even afwachten en geduld hebben, en daar vertrouw ik dan maar op. Dankbaar voor het geruststellende praatje ga ik maar weer op huis aan.
To be continued....
-
15 Mei 2012 - 15:28
Ilse:
Damn wat een rollercoaster is het toch dit proces. Je bent een bikkel Lin! KUS -
15 Mei 2012 - 17:00
Saskia:
Haha Lin, hilarisch! Fijn dat je er enigszins luchtig onder blijft.. Blijf voor je duimen! Xx -
15 Mei 2012 - 18:34
Dieuw :
Jeempie, het betere knip en plak werk, wat een toestand allemaal...spannend nog even dus. Sterkte, we gaan voor je duimen!
dikke kus -
15 Mei 2012 - 20:09
Frank En Hiz:
Jee hee! Wat ben je toch een bikkel. Alles voor het goede doel. Maar je moet er een hoop voor doorstaan. Wordt vast een mooi eindresultaat. Xxx -
16 Mei 2012 - 04:51
Hedwig:
Hoi Linda,
Wat spannend allemaal ! Ik hoop dat het allemaal snel zal genezen en dat jouw nieuwe tepel, na het nieuwe velletje zich helemaal thuis voelt bij je! Veel sterkte toegewenst!!! Groetjes!! -
16 Mei 2012 - 07:21
Kris:
Sjezus.. Ik heb gister een deel van het verhaal opgevangen maar niet helemaal.. Hoe hou je het spannend.. Nou zo dus!!!!! Komt goed meis! Mooiste tietje van Haarlem!!!! -
16 Mei 2012 - 08:39
Floor:
Jeetje sterkte meid, heftig hoor! Hopen dat ie snel mooi roze wordt...
Liefs Floor -
16 Mei 2012 - 08:49
Monique Visser:
Jee Linda je krijgt het allemaal niet voor niets! Gaat vast allemaal weer goedkomen. Doe rustig aan.
xxx -
17 Mei 2012 - 06:59
Sanne:
Dat ze dat toch allemaal kunnen zo gelukkig voelt je nieuwe tepel zich prima thuis!ben echt benieuwd tot snel zussie zx -
17 Mei 2012 - 23:02
Martijn & Christine:
Jee lin, ik zit met spanning te lezen. Hoop dat het inmiddels beter gaat!! We denken aan je, dikke zoen van ons uit Mexico -
18 Mei 2012 - 11:03
Ingrid:
Ondanks dat het allemaal heel vervelend is, heb ik toch wel gelachen om het stukje.....voortaan wel even bellen hé, ik woon bij het ziekenhuis en ik had je met alle liefde afgezet in beverwijk!!! kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
